Een nieuw jaar, nieuwe plannen, een
nieuwe start.
Het is 5 januari en het zonnetje schijnt. Morgen is het Drie
Koningen. Er zijn diverse weerspreuken voor deze dag te vinden:
·
Op Drie Koningen vangt de winter aan
·
Drie Koningen doen de dagen lengen maar de
winter strengen
·
Zoals de wind op Drie Koningen staat, zo staat
hij bijna het hele jaar
Als ik naar de weersvoorspelling kijk, zie ik de komende
dagen dat het koud zal zijn. Morgen, met Drie Koningen blijft het kwik staan op
-2 en in de nacht zelfs op -5. Daarna stijgt de temperatuur een paar graden en
is het in de nacht rond het vriespunt. Maar zojuist op het journaal hoorde ik
dat het zelfs -10 kan worden in het oosten en zuidoosten van het land, dus ook
in de regio waar ik woon.
Het is ideaal weer om het tuinplan definitief te maken. Als
het goed is hebben we de afgelopen decembermaand reeds een schets gemaakt van
de tuinindeling. Hebben we het wisselteeltprogramma bekeken en ingetekend. Hebben we bekeken wat veel meststoffen nodig
heeft en wat met minder toe kan. Zaadcatalogi zijn stuk gebladerd en hebben we
alle websites van zaad aanbiedende leveranciers uitgeplozen. We hebben
waarschijnlijk weer veel te veel besteld. Net als in andere jaren. Ikzelf heb
me dit jaar goed in de hand gehouden. Ik heb eind november een zakje zaad van
de groene kropsla “Meikoningin” aangeschaft. Maar ik heb nog heel veel zaad van
vorig jaar over. Door te ruilen via facebook heb ik bijzondere tomatenzaden en
witlofzaad verkregen. Vandaag gaat de post me een doos bezorgen vol met zaden.
Deze doos is een initiatief van een paar mensen op facebook. De doos gaat naar
diverse adressen. Ieder mag er zaad uit nemen maar dient dus ook weer zaad aan
te vullen. Dus als ik er 3 zakjes uit neem, dien ik er ook weer 3 zakjes zaad
in te stoppen. Ik ben zo benieuwd wat er allemaal inzit. Zelf heb ik nog wat
bijzondere bonensoorten om terug in de doos te doen. Terwijl ik zit te wachten
op de post, voel ik me als een kind dat wacht op de verjaarsvisite. Na het doorspitten
van de doos, weet ik wat ik nog nodig heb, maar mijn lijstje is maar kort:
wortel “Nantes”, rode biet “Plat Ronde” en hoge peulen en erwten.
Gisteren ben ik naar mijn volkstuin geweest. Ondanks het
gure weer was de drang om iets te doen op de tuin zo groot dat ik toch op mijn
fiets ben gestapt. Na eerst weer mijn kas grondig op sporen te hebben
geinspecteerd die wijzen op de aanwezigheid van ratten ben ik het randje rondom
de tuinafscheiding gaan schoffelen. Niet dat daar zoveel groeide, maar het
weinige wat er stond, is weer verdwenen. De laatste resten van de dahlia’s heb
ik op de composthoop doen belanden.
En mijn bonenrekken staan er ook weer. Het zijn simpele
tuinhouten palen die 2 meter boven de grond uitsteken en waarlangs ik grof gaas
heb bevestigd zodat de bonen kunnen klimmen. De palen heb ik met behulp van een
grondboor 50 tot 60 cm diep in de grond gezet. Twee jaar geleden had ik van de
fietsenmaker een paar fietswielen gekregen. Deze had ik bevestigd op een paal
en daar touwtjes aan geknoopt waarlangs de bonen naar boven konden klimmen. De
palen mochten niet te dik zijn omdat het gat van de as niet zo groot is en deze
dus op de paal moest worden bevestigd.
Maar bij de eerste de beste stevige windvlaag braken de palen af. Het
bleek toen onmogelijk om de bonen weer in de hoogte te krijgen. Bij komend
voordeeltje was wel dat ik niet hoog hoefde te reiken om de bonen te plukken,
maar de diverse soorten groeiden toen wel door elkaar heen en de opbrengst was
laag. De bonen rekken van vorig jaar bevielen beter en staan al vast voor het
komend bonenseizoen. Ook het hoofd- en voeteneinde van een metalen ledikant
dienen bij mij als steunrek voor de lagere bonen en erwten en staan weer
startklaar in de grond.
De grond ga ik deze binnenkort bewerken met mijn dubbele
woelvork. De laag verteerde paardenmest wordt zo een beetje ondergewerkt en de
grond verluchtigd. Maar hier moet ik nog even mee wachten, het is nu voorlopig
nog te koud en ik zou dan het bodemleven dat nog in winterrust is zo ernstig
verstoren dat het grote kans loopt om dood te gaan. En dat is toch het laatste
wat ik wil.
Een laatste blik in de wasmand waarin ik wortelen heb
gezaaid, leert mij dat dit nog niets wordt. Het ziet er niet naar uit dat het
zaad wil gaan kiemen. Ik heb het ras “Nantes” gezaaid, maar intussen heb ik
ergens gelezen dat “Amsterdamse Bak” beter is om al vroeg wortelen te zaaien in
de koude kas.
Gelukkig doet de andijvie het buiten in de koude bak wel
goed en kunnen we daar binnenkort van eten. Ook de tuinbonen die ik in de koude
bak heb gelegd komen al boven de grond piepen. De in november gezaaide sla kan
binnenkort ook verhuizen naar de volle grond in de koude kas. En dan maar duimen dat de rat en de muizen de
kleine plantjes met rust zullen laten.
Ja, voor mij is het nieuwe moestuinjaar weer begonnen. Maar
vanavond ga ik eerst lekker struinen door de doos met de zaden…..
En voor u allen een gelukkig en oogstrijk nieuwjaar gewenst.
