28 augustus
Sint Augustinus
Op Sint Augustijn,
zullen de onweders over zijn.
Augustus: Oogstmaand, Korenmaand, Arenmaand.
De Romeinen gaven deze maand de naam van hun keizer Octavianus, die van de senaat van Rome de naam Augustus - de Verhevene - kreeg.
Om deze grote keizer geen eer te kort te doen, wordt de maand februari een dag ontnomen en aan augustus toegevoegd. Zo krijgen juli - Julius Caesar - en augustus beide eenendertig dagen.
In de oude Romeinse kalender heette augustus Sextilis, de zesde maand.
De Romeinen wijdden deze maand vooral aan Ceres, de dochter van Saturnus. Zij is de godin van de werkzaamheden op het land en godin van de beschaving.
Oogstmaand, korenmaand, arenmaand. de vele oude benaingen als Ostmaent, Oeghstmaand, Rispemaene, Arnmaent en Aranmanoth wijzen allen in de richting van dat enorm grootse gebeuren: de oogst. De mens werkt hiervoor en de mens leeft hiervan. Niets mocht hier vroeger misgaan. Slechte groei door nat en koud weer, windvlagen en hagelstormen, langdurige droogte, konden alles radicaal bederven.
In de dan komende herfst en winter was de tafel dan maar schraal gedekt, heerste er in de stallen een hongerige onrust. Was het voorjaar goed, werkte de zomer mee, dan kon de mens de grootse weldaden van de natuur proeven.
In deze sfeer van een totaal leven in en met de natuur zijn de weerspreuken geboren. De mens keek naar de natuur, hij zag de natuur, zag aankomen wat hem te wachten stond. Zonder een enkel hulpmiddel, alleen door kijken en ervaring, verstond hij de taal die de natuur spreekt.
In bijzonder veel gevallen wist hij trefzeker die taal in de juiste spreuken te vertalen en in de wereld van weervoorspelling te doen voortleven voor zijn medemens.
Augustus: het is ook zeker deze maand die ons langzaam maar heel erg zeker gaat herinneren aan de komende herfst en wintertijd. In een maand tijd worden de dagen twee uren korter....
De zonne boomt, het droogt dat 't sperkt,
waarom gewacht tot morgen?
Vandage nog, zoo 't God gelieft,den zwaren oest geborgen!
De binders beuren 't kooren op,
meedoogende; en hun' handen
omvangen 't, daar 't gevallen lag,
en bunselen 't in banden.
Guido Gezelle.
Sint Augustinus zou volgens de weerspreuk boven aan dit schrijven, geen onweer meer geven. Maar er is zojuist nog een flinke onweersbui overgetrokken.....
Het is lang geleden dat ik schreef, er is veel gebeurd de afgelopen twee maanden.
De na-sleep van de operatie heeft me danig in zijn greep gehouden. Mijn oksel bleef klotsen van het vocht, zo ook mijn borst. Dit vocht zorgde er voor, dat ik pijn had, heel veel pijn. Het vocht moest ook meerdere malen worden afgetapt; ik kan je vertellen, er kwam meer uit, dan er aan regen uit de lucht kwam vallen.
Bestralingen die hierdoor werden uitgesteld, heel veel controle bezoekjes aan het ziekenhuis. En het ergste misschien wel: ik verloor de moed en de hoop. Als de artsen niet meer positief zijn en geen voorspellingen meer durven doen..... Ik voorzag dat eind september, begin oktober de lijkwagen voor de deur zou staan.
Intussen was ik ook nog steeds moe, hondsmoe en dat is nog steeds niet over. Net zo min als de zenuwpijnen en het dove gevoel in mijn bovenarm. daar is voor een deel alle gevoel weg.
Na de bestralingen kwam er nog die brandende pijn bovenop.... Als met al ben ik weinig, heel weinig op de tuin geweest.
Maar er gebeurde wel wat hoor, echt wel. Ik heb me er af en toe heen gesleept en geprobeerd wat te doen. Onkruid trekken, water geven, bieten zaaien, doorgeschoten groenten verwijderen...
En bramen en frambozen geplukt.
Ook heb ik preiplanten gezet. Ik heb spitskool en boerenkool uitgeplant. Groene snijbiet bij gezaaid. Heel vaak de tomaten gediefd en bladsnoei toegepast. Ook de druiven heb ik steeds gekortwiekt dmv zomersnoei.
Mijn zoon heeft de afgelopen periode met zijn werkbus, waar 600 liter water in kan, de tuin twee maal gesproeid. Wat een bekijks trok dat: een bus van de rioolontstoppingsdienst die de tuin op kwam rijden waar helemaal geen water of riolering ligt. Haha, maar de tuin werd snel zonder veel moeite gesproeid.
In de afgelopen periode hebben we droogte, kou en regen gehad. In Frankrijk sneeuwde het op 26 juli stevig. De tour de France-renners zagen dat hun etappe die dag niet kon worden uitgereden door de hevige hagel- en regenbuien waardoor straten en wegen blank stonden.
Trouwens in ons land vroor het op 3 juli. De thermometer gaf in de achterhoek min 1.6 aan.
Het dak van het stadion van AZ stortte in door regen en wind.
Mislukkingen had ik dit jaar genoeg in mijn moestuin door dit alles.
Neusrot bij een paar tomaten in emmers. Doorgeschoten broccoli en koolrabi. Bloemkool die was opgevreten door de slakken. Uien die leegliepen, paksoi-plantjes die verbrand zijn door de zon. En toen mijn zoon de laatste aardappelen ging rooien, brak mijn aardappelriek af. Ik denk dat ik maar eens wat ga plaatsen op de facebooksite voor mislukkingen in de moestuin 😃
Maar er zijn ook positieve dingen gebeurd hoor. Het dak van de schuur thuis was lek, en is gerepareerd. Er bleef nog dakleer over wat binnenkort op het dak van mijn huisje op de tuin wordt gelegd, want hier is het dak ook lek. Alle aardappelen zijn uit de grond, gelukkig geen rotte of zieke exemplaren. Er zijn mij een 50-tal aardbeienplantjes beloofd en die worden dan voor mij in de grond gezet. Ik heb veel, heel veel frambozen geoogst en de bramenoogst komt nu op gang. Als elk vruchtje rijp gaat worden, mag ik wel een veilingnummer aanvragen want mijn struik buigt zwaar door onder het gewicht van de vruchten. Deze zijn groot en rijpen goed.
Begin deze week kwam ik op de tuin en ontdekte plots een twaalftal andijvieplanten die in de grond waren gezet.
Maar ondanks dat er veel te schrijven was, kwam ik er niet toe: het ging gewoon niet. Ik had niet de energie om mijn laptop te pakken en te schrijven. Mijn agenda die bomvol stond met allerlei afspraken rondom mijn gezondheid werkte ook niet mee om mijn energielevel op een draaglijk niveau te houden.
Nog snel even een foto-impressie van de afgelopen tijd.
Nog snel even een foto-impressie van de afgelopen tijd.
