Wat is het guur en nat, vooral nat.

Het is nu eind november. Het weer was de laatste tijd guur en nat. Wat ben ik blij met het zonnetje van vandaag, al kijkt de lucht erg donker. Er zal wel weer een bui aankomen. Het is de voorspelling.....

Door de regen van de afgelopen tijd is het hier erg drassig in de klei. Als je niet uitkijkt schuif je zo onderuit. 's Avonds als ik mijn hondje ga uitlaten en ze legt haar stokje in het gras zodat ik het kan oprapen en weer weggooien, moet ik echt uitkijken om niet met mijn kont in de blubber terecht te komen. Ik heb intussen al vele malen een halve splagaatstand ten tonele gebracht. Een paar keer lag ik zelfs languit in de modder.

Ook de moestuin is een groot modderbad.
Ondanks dat ik veel blad en champost heb aangebracht. Maar dat gaat ook niet in een paar weken, al verwacht ik soms een wondertje van de natuur 😏.
Maar over een paar jaar, als ik maar steeds voldoende materiaal opbreng om te mulchen, zal de afwatering vanzelf beter gaan omdat de wormen en ander bodemleven door het graven van gangetjes de grond luchtig maken en zorgen voor een betere afwatering. Al moet ik toegeven, dat wat er de afgelopen tijd hier aan regen is gevallen eigenlijk een goede drainage vereist.

In mijn blog van 12 oktober jl schreef ik al over het blad dat ik in het park heb verzameld en heb uitgestrooid over de tuin. Een week later heb ik nog eens 20 zakken met bladeren geraapt.

Volgens mij dacht men in het dorp dat ik echt een raar mens ben, auto’s minderden vaart om te zien wat ik aan het doen was toen ik zelfs blad uit de gemeentelijke bladkorven haalde. Van een buurman kreeg ik een zak vol gemaaid gras. Deze zak stond er al een week, dus de inhoud was flink warm geworden doordat het composteringsproces in de gesloten zak reeds op gang was gekomen. Samen met de inhoud van 1 zak bladeren heb ik dit gras in de border in de voortuin uitgestrooid. De overige zakken met bladeren heb ik uitgestrooid over het gras en vervolgens weer opgezogen met een bladblazer. Uiteindelijk hield ik 11 zakken met gehakselde bladeren over. Ook maaide ik voor de laatste maal het gras in de voortuin. Dit gemaaide gras heb ik samen met 6 van de zakken met gehakselde bladeren over de moestuin uitgespreid, over de eerder aangebrachte champost. De andere zakken zitten in de wacht in de koude bakken. Deze gebruik ik later om in het voorjaar nog wat te mulchen waar nodig en om teer groen te beschermen tegen late nachtvorsten.

In de champost groeiden ondanks de kou en regen heel wat champignons. Ze waren reeds te ver open om nog voor consumptie te gebruiken. Ik woon midden in het gelderse champignongebied en hier hoor je altijd zeggen dat champignons klein en gesloten dienen te zijn voor een goede smaak en textuur na het bereiden. Maar ik vond het wel een leuk gezicht al die witte bollen op de bruine grond.

zo groot zie je ze normaal niet eens.


Eind oktober heb ik mijn moestuinplan weer

omgegooid. De plaats die ik bedacht had voor mijn koude bakken krijgt te weinig zon dus haalt vroeg zaaien in het voorjaar weinig uit.

Ik heb de compostbakken op die plaats gezet en de koude bakken mochten in de zon waar eerst mijn compostbakken stonden. Ach, zo blijf je bezig. Begin deze maand heb ik van oude planken en nieuwe balkjes een houten compostbak getimmerd. Twee meter breed, 1 meter diep. Ik zou eerst geen houten compostbak plaatsen, maar ik wil een lokale paardenhouder vragen om verse paardenmest. Dit wil ik laten rijpen in de houten bakken, dus weer werd mijn moestuinplan bijgesteld want deze bakken moesten een plaatsje krijgen op de moestuin. Het hele vak voor bladgroenten en koude bakken verdween voor een smalle plaats voor de composttonnen. Die maakte ik dus weer leeg om te verplaatsen. Zat er eerst eentje boordevol, nu was de inhoud geslonken tot de helft. Zo snel kan het gaan. De compostbakken moeten nog verder worden afgetimmerd aan de voorkant. Hier wil ik een demontabele zijde van maken zodat straks het uitscheppen makkelijker gaat. Ook het middenschot om de bak in twee delen te verdelen moet er nog in. Helaas heb ik de laatste tijd veel gewerkt en te slecht weer gehad om hier mee verder te gaan.

Ook strooide ik 4 november wat zeewierkalk op het toekomstige kolenbed. Kalk zou goed zijn tegen knolvoet en goed voor de vorming van de kolen.

Over knolvoet gesproken; de bloemkolen die ik in mijn achtertuin had gezet, bleken allemaal last te hebben van knolvoet. Dit is in de tuin gekomen toen ik de nog kleine plantjes uit de oude tuin heb gehaald om in mijn achtertuin te zetten. Jammer, doch in de toekomst zet ik hier toch geen groenten meer nu ik mijn nieuwe moestuin heb.






15 november jongstleden heb ik nogmaals 11 zakken blad verzameld in het park. Nu moest ik wel goed oppassen dat ik niet te veel eikenblad mee opraapte omdat nu ook de eikenbomen hun blad lieten vallen. Er liggen nu nog 10 zakken te wachten tot ik weer naar de tuin ga en ze mee kunnen. De inhoud van de 11^e zak heb ik voor een deel in de compostton bij huis gedaan en de rest in de compostton op de moestuin.

Afgelopen zaterdag was het extra guur en koud. Er viel natte sneeuw in zuid-limburg, utrecht en zeeland. Vorig jaar viel de eerste sneeuw op 8 november. Wist u dat we gemiddeld 26 dagen per jaar met sneeuw kunnen tellen? Vorig jaar hebben we dat aantal niet gehaald, zo las ik op internet. Ik ben benieuwd hoeveel we er dit jaar mogen tellen. Desondanks staat mijn oosterse papaver met drie knoppen. Die zullen helaas niet meer open gaan.

De zinnia’s hebben ook veel geleden door de kou en staan als vermoeide soldaten in hun bruin-groene uniform in een slordig rijtje. Ik laat ze staan voor de zaadhoofdjes zodat de vogels hier nog wat lekkers kunnen vinden en insecten kunnen schuilen tegen de kou tussen de resterende blaadjes van deze uitgestreden soldaatjes.



 

Ook mijn struikfuchsia staat nog in volle glorie. In januari was ze per ongeluk tot de grond toe afgeknipt door een overijverige tuinhulp. Toch heb ik haar begin februari uit gestoken en meegenomen naar mijn nieuwe huisje. Ondanks haar moeilijke start, heeft ze de hele zomer gebloeid en is nog steeds mooi. Dat zijn kleine dingen waar je blij van wordt als het zo guur en zo koud is.



 

De dahlia-knollen liggen te wachten tot ik ze naar zolder breng, maar ik wacht eerst een nachtvorst af zodat ze een koudeboost krijgen en in winterrust gaan. De goudsbloem bloeit ook nog steeds. En bij het plaatsen van deze foto zag ik dat ook een naaktslak nog actief is.
Intussen is het gaan regenen. Die donkere wolk bracht dus inderdaad een buitje. Optimistisch  als ik werd door het zonnetje aan het begin van deze blog, heb ik mijn beddegoed buiten aan de droogmolen gehangen. Deze is dus weer nat geregend omdat ik verder niet meer op het weer heb gelet. Jammer maar helaas.

Het goede nieuws voor vandaag is dat ik Angelo’s moestuinkalender in de bus kreeg. Ik had deze een poosje geleden besteld en was reuze benieuwd naar deze moestuinkalender met losse zaai- en oogstkalender. Tevens zaten er vier zakjes zaden bij: van de spaghettipompoen, de cucamelon, watermeloenradijs en van de blue berrie kerstomaat. Van de watermeloenradijs had ik nog nooit gehoord. Volgens de beschrijving is het een pittige radijsachtige die binnenin roze kleurt. Hij wordt van af februari en maart gezaaid of in augustus om in het najaar te oogsten. Deze watermeloenradijs wordt groter dan de gewone radijs en worden bij 5 tot 6 centimeter grootte geoogst. Dat wordt begin van komend jaar dus snel mijn plastic kweekkas opzetten.

Deze kas heb ik vorig jaar bij een supermarkt gekocht maar niet opgezet. En dit jaar had ik nog geen ruimte. Maar zodra de kolen en de rode bieten zijn geoogst komt op de plaats waar eens de coniferen stonden ruimte vrij voor mijn kasje.

De duiven en andere vogels hebben intussen mijn boerenkool ontdekt. Dus moest ik er snel bij zijn om zelf ook nog wat te kunnen oogsten en in te vriezen. De koppen heb ik laten staan voor de vogels en stiekum hoop ik dat de boerenkool nog wat doorgroeit voor nog een extra maaltje voor mijzelf. De rode kool is compleet opgevreten door de duiven en de knolvoet. En de rode biet gaat er komende week ook uit. De bieten zijn groot genoeg en moeten voordat het gaat vriezen echt uit de drassige grond.



Intussen kan ik bijna niet wachten tot de tijd van grond bewerken en zaaien weer begint. Kunnen we voor één keer de winter overslaan en meteen aan het voorjaar beginnen?