Vorige keer, nu al weer een maand geleden, schreef ik dat het zo warm was. Vandaag, 4 juli 2020 zit ik binnen en verlang naar de open haard. Het is koud, miezerig en mistroostig weer.
De afgelopen twee weken hebben we veel regen gehad en de aarde en de muren zijn weer flink afgekoeld. Mijn regentonnen lopen over en het voelt alsof het herfst is.
Toen het zo droog en warm was, was mijn waterpomp stuk. Gelukkig kwam Wim, een medetuinder, af en toe zijn pomp bij mij neer zetten om de tuin van het hoognodige water te voorzien.
Nu is mijn pomp weer gemaakt, maar heb ik hem niet nodig. Intussen heb ik hem wel even geprobeerd om te zien of hij inderdaad weer werkte.
Maar er is de afgelopen twee weken meer dan genoeg gevallen. Al zegt men dat het grondwaterpeil nog niet op peil is..... mijn regentonnen lopen over.
Ik schreef vorige keer ook dat er een date op de tuin werd georganiseerd, een date tussen mijn Burgemeester en mevrouw Mol.
Maar het blijkt een one-night-stand geweest te zijn, want na wat flirten is mevrouw Mol verdwenen. De Burgemeester leek haar toch geen goede partij te zijn.
Jammer, want wat is er mooier dan al wat er bloeit en groeit, of het nu groenten, bloemen of de liefde is......
In het nestkastje dat thuis aan de gevel boven mij zijtuin hangt, bloeide de liefde wel op: een koolmezenpaartje heeft er eindelijk na drie jaar een nestje met jongen groot gebracht. Het was een gekwetter van jewelste in het nestkastje.
Pa en moe sleepten heel wat wormen en andere lekkere mezenhapje naar hun jongen.
Diverse avonden was mijn hondje onrustig en bleef buiten voor de poort maar blaffen. Hoe later op de avond, hoe meer ze blafte en ze was niet tot zwijgen te manen.
Na een paar avonden ontdekte ik wat er aan de hand was: een egeltje waggelde over het tuinpad langs mijn zijtuin.
Helaas heb ik haar na drie keer niet meer gezien.
Eten is er genoeg voor de egel: slakken en pissebedden en wat al niet meer dankzij mijn compostton die in de zijtuin staat.
Het beetje frambozen wat we nu nog plukken, snoepen we meteen op.
Ook de aardbeien zijn klaar. Mijn aardbeien op de tuin zijn juni-dragers en hebben volop heerlijke aardbeien gegeven.
Ook hiervan hebben we zo gesnoept, jam gemaakt, saus gemaakt, en er zitten er ook in de basismix in de weckpotten.
De braambozen zijn ook klaar. Inmiddels heeft de struik al weer een aantal nieuwe ranken gemaakt. Deze ranken geven volgend jaar vrucht en worden nu zorgvuldig aangebonden. Over een paar weken ga ik de oude verhoute ranken waar die dit jaar vrucht hebben gedragen, snoeien. Die doen geen dienst meer.
Nu heb ik momenteel niet voldoende koffieprut meer. In het verpleeghuis waar ik werk, verzamelen mijn collega's op mijn afdeling steeds de koffieprut voor mij in een emmertje. Maar door de pandemie die wereldwijd heerst, mocht er niets de afdeling op of af. Dus ook geen koffieprut. En zelf drink ik niet zoveel koffie, dat ik grote hoeveelheden over de tuin kan strooien.
Maar ik heb ook brandnetelgier gemaakt van de toppen van de jonge brandnetels en heermoesgier.
Dus heb ik de uien gegieterd met een mix van verdunde brandnetelgier en verdunde heermoesgier.
En toen ik toch bezig was, heb ik met een restje brandnetelgier mijn tuinbonen gesproeid. De tuinbonen zaten zo erg onder de luizen dat het letterlijk zwart zag van de luizen. Helaas waren de lieveheersbeestjes nog ver te zoeken op dat moment dus moest de brandnetelgier de oplossing brengen.
Over lieveheersbeestjes gesproken, intussen zitten er best wel wat lieveheersbeestjes op mijn aardappelplanten en moet ik goed uitkijken als ik op jacht ga naar de coloradokever, dat ik mijn lieve vriendjes niet per ongeluk van de aardappelen afvang en dood.
Op de oost-indische kers en de sla zie ik de larven van de lieveheersbeestjes driftig op zoek naar bladluizen.
Lieveheersbeestjes zijn er in verschillende kleuren, de meest bekende is de rode met zwarte stippen.
Helaas zijn de nakomelingen minder bekend, dus vandaar dit plaatje hiernaast. Ik heb het al in een eerdere blog geplaatst, maar plaats het hier nogmaals.
In de kas daarentegen, waar het zo warm is, schiet de kropsla minder snel door dan buiten in de moestuin. We eten er bijna dagelijks van momenteel.
Het gekke is, dat de radijzen voor het eerst in drie jaar eindelijk mooie knolletjes vormde. Die schenen dit jaar geen last te hebben van de warmte. Inmiddels staat er al weer een zakje zaad klaar om weer een rijtje radijzen te zaaien.
De ene keer ga ik naar de tuin om er te werken, de andere keer zit ik gewoon onder de parasol met mijn kop koffie en mijn boterhammetje te genieten.
Van het ruisen van de zonnebloemen, van het gezoem van de bijtjes of van de kikkers die zitten te kwaken in de vijver die naast ons volkstuincomplex is aangelegd afgelopen najaar.
Nu er zoveel minder vliegtuigen in de lucht zijn, is het op het geluid van de natuur na, heel erg stil en hoor je alles zoveel beter.
Uren kan ik zo zitten en genieten zonder iets te doen. Dat hoeft ook niet altijd, de tuin staat zo vol dat er nauwelijks onkruid groeit. Ik heb meer werk met oogsten dan met wieden.
Natuurlijk moet er wel gewerkt worden af en toe. Want vaak neem ik plantgoed mee naar de tuin en moet ik daar ergens een plaatsje voor zien te vinden. Op de foto ijsbergslaplantjes van eigen teelt.
In mijn voortuin heb ik eind april de Charlotte gezet en begin mei Maritiema.
De Mona Lisa bleef op de tuin duidelijk achter in groei ten opzichte van de andere aardappelplanten. Hoe dit kan.... geen idee.
Op dit stuk grond stonden vorig jaar de aardbeien en ik weet intussen dat aardbeien voor of na aardappelen geen goed idee is in verband met onder andere aaltjes. Toch zie ik hier op onze volkstuinen dat daar waar de vroege aardappelen zijn gerooid, de grond wordt klaar gemaakt voor de nieuwe aardbeiplantjes.
Maar de Mona Lisa heeft intussen haar groei-achterstand goed ingehaald en staat nu in alle pracht en praal mooi donkergroen te wezen. Opvallend is dat ze ook veel minder last heeft van de Coloradokever dan de andere aardappelen.
Zoals je ziet, moet ik hinkstapsprong doen om over mijn pad langs de aardappelen te komen. Vooral de Mona Lisa dus, heeft het hele pad in beslag genomen.
Ik heb de Burgemeester reeds geïnformeerd en hij heeft beloofd om te kijken of dit wel is toegestaan.
Ja, uhhh, je hebt een burgemeester in de tuin of niet. Hij moet zijn werk wel goed doen.
De Eerstelingen zijn inmiddels gerooid.
Ze hebben nu een week in de schuur gestaan en zullen morgen voor het eerst worden gegeten.
Nieuwe aardappelen moet je nooit meteen opeten want dat leidt geheid tot buikpijn en diarree. Een reden waarom men nieuwe aardappelen ook wel dubbel kookt, maar dan vind ik dat de smaak er af is. Ik laat ze dus gewoon even staan.
Morgen gaan ze meteen in een grote kist die afgedekt wordt met een oud tafellaken tegen het daglicht zodat ze niet groen gaan worden.
In de voren, die twee steek diep zijn uitgediept op zoek naar de mooie gele knollen van deze vroege aardappel, heb ik steeds drie emmers paardenmest aangebracht. De voren zijn niet zo lang, twee meter zeventig lang, dus zijn drie volle emmers paardenmest met veel stro genoeg voor elke vore.
En in de eerste vore heb ik preiplantjes gezet.
Achter op de tuin heb ik ook nog wat Eerstelingen voor mijn compostbakken staan, daar komt de rest van de prei te staan.
Het rijtje met de Linda die ik gekregen had van de buurvrouw, acht stuks poters, heb ik ook geoogst. Linda is een vroege tot middelvroege aardappel en had nog wat langen in de grond mogen zitten. De opbrengst was dan ook matig, maar ik wilde wat ruimte op de tuin en wat paardenmest uit de mestbak hebben.
Ooit begon ik mijn eerste blog met de titel "Ik ben in de bonen".
Wel, dat was ik laatst weer.
Ik had mijn tuintafel vol met voorgezaaide bonen.
Omdat ik op mijn vorige tuin steeds last had van de aardvlo en woelmuizen, zaai ik mijn erwten, peulen en bonen thuis in potjes of rechtstreeks in een tray voor.
Ik gebruik hiervoor zaai- en stekgrond omdat die nauwelijks mest bevat. Bonen willen immers niet bemest worden.
En wil je bonen wecken, dan mag je zeker geen bemestte bonen gebruiken. Dit gaat steevast mis: de inhoud van de weckpot wordt zuur of de pot verliest zijn vacuum en gaat open.
Nu moet ik zeggen dat ik boontjes uit de weckpot niet zo lekker vind, ze zijn zo slap en doorgekookt. Daarom doe ik ze in de vriezer, dan blijven ze knapperiger en smaakvoller als ze eenmaal op je bordje liggen.
Op de foto zie je mijn tuintafel volledig schuil gaan onder de bonen en wat peultjes en boerenkool.
Ik zaaide verschillende bonen voor:
- Purple Queen.
- Op de foto in de witte tray. Purple Queen is een paars struikboontje dat toch wel zo'n 60 cm hoog kan worden en daardoor snel omvalt. Maar dit doet niets af aan de opbrengst van de bonen. De plant gaat gewoon het hele seizoen door met het aanmaken van nieuwe paarse boontjes. Deze boontjes worden tijdens het bereiden heel donkergroen en hebben naar mijn bescheiden mening meer smaak dan gewone princessenboontjes.
- Als de bonen wat langer aan de struik blijven hangen, blijven ze toch mals, ook al zijn ze dan wat dikker geworden. Een ideale boon dus.
- Wieringer.
- Een boontje dat tot de vergeten groenten behoord. Het is een oud Gronings droogboontje en wordt zo'n 60 cm hoog.
- Ik heb ze daarom langs het inmiddels lege erwtenrek gezet.
- Prelude.
- Een slanke princessenboon die het eigenlijk altijd goed doet in de moestuin.
- Bruine bonen.
- Een gewone bruine boon. Ik had ze een paar jaar geleden gezet, maar toen deden het eigenlijk niet goed. De oogst was te weinig om er een maaltje van te hebben. Ik heb de bonen toen gedroogd en deze dit jaar dus gezaaid. Ik weet niet welke soort het is, want het zakje van het zaad is allang verdwenen en ik heb bij de gedroogde boontjes geen kaartje gedaan.
- Tiger's Eye.
- Een klimmende droogboon.
- Het is een bruin boontje met de tekening van een tijger. Heel smaakvol in schotels of gewoon om er een stevige soep van te maken.
- Deze deelt nu het snijbonenrek met de Raadsheer.
- Er bestaat ook een stamvorm van de Tiger's Eye. Twee jaar geleden heb ik uit het zelfde zakje gezaaid en gingen de planten klimmen dat het een lust was, het bonenrek was al snel niet meer hoog genoeg voor ze. Maar dit jaar lijken ze zich als struikboontjes te ontwikkelen. Misschien komt dit, omdat ik in het zakje zaden ook wat zaden van eigen oogst heb gedaan en is de klimmende gen er uit verdwenen. Wel jammer, want nu nemen ze plaats in aan het bonenrek dat bedoeld is voor mijn klimmende bonen. Maar als ik morgen zie dat ze inderdaad niet klimmen, ga ik er "Heilige Boontjes" tussen leggen zodat het klimrek toch goed wordt benut.
- Wachs Besten Von Allen.
- Een lekkere boterboon. De naam "Beste Von Allen" wordt eer aan gedaan. Deze boon blijft ook lang mals aan de struik en heeft een heerlijke bonensmaak.
- Zolfina.
- Ik had ook het droogboontje Zolfina of wel Zwavelboontje gelegd. Ook dit is een oud vergeten ras. Een klein rond droogboontje met een zwavelgele kleur.
- Helaas is er slechts een boontje opgekomen en ik had maar een heel klein beetje zaaigoed. Het laatste zaaigoed heb ik er deze week aan gewaagd in de hoop dat er toch wat opkomt. Het zaaigoed was al een aantal jaren oud dus de kiemkracht is sterk verminderd maar ik houd goede hoop. En anders zal dat ene plantje voor zaaigoed moeten zorgen zodat ik volgend jaar een nieuwe kans heb.
- Zolfina is een lage droogboon.
Mijn snijbonen had ik al langs het snijbonenrek gezet. Ik heb net als vorig jaar gekozen voor Raadsheer. Een snijboon zonder die scherpe draad. En ook deze boon vind het niet erg om wat langer aan de struik te hangen, want hij blijft lang mals.
Daarbij past hij in zijn functie als "Raadsheer" uitstekend bij mijn Burgemeester. Die heb ik er dan ook weer dicht bij gezet.
Nadeel is dat er nog wat graankorrels tussen kunnen zitten. Stro is immers het restproduct na het oogsten van graan en koren. Maar dat beetje trek je er ook net zo gemakkelijk weer uit. En dat doe ik dus tijdens het plukken van de aardbeien. Wat ik er uit trek, leg ik boven op het stro zodat het niet op nieuw wortel kan schieten in de vochtige grond.
Maar tijdens het oogsten van de aardbeien, kom je ook de uitlopers tegen die de plant maakt. Omdat ik wil dat de energie naar de vruchten gaat zodat ik een mooie oogst heb, verwijder ik de uitlopers. Pas als de plant geen vruchten meer draagt, mogen de uitlopers groeien en gaan wortelen.
De uitlopers die al wat groter zijn, heb ik in een pot met grond op de tuintafel gezet. Door het contact met de grond in de pot, gaan de jonge scheuten snel wortels vormen. Sommige uitlopers heb ik in potjes water gezet zodat ze eerst wortel kunnen schieten.
Zowel die op water staan als die in de pot met grond zijn gezet doen het goed zag ik.
De bedoeling was om dit jaar weer nieuwe planten te zetten zoals ze hier op de tuinen over het algemeen doen, maar door ruimte gebrek, laat ik de planten nog een jaartje staan.
De plantjes die uit de nieuwe scheuten gaan groeien, zet ik thuis in de voortuin neer.
Maar ik sta ook op de wachtlijst voor een stukje tuin er bij. Als ik een stuk tuin extra krijg, gaat daar een aardbeienbed komen. Voorlopig gaan de jongen scheuten in potjes en mogen ze overwinteren in de koude bakken op de tuin om in maart te worden uitgezet.
Aardbeien zijn net onkruid, ze groeien allicht.
Tja, en toen kwam het.....
Zowel kleine meid als mijn zoon vonden dat bloggen wel leuk is, maar dat vloggen toch meer van deze tijd is.
Kleine meid heeft een You Tube kanaal geopend voor mij om hier moestuinfilmpjes op te zetten.
Zelf heeft ze zich de taak van camera-vrouwtje toebedeeld.
Mijn zoon heeft een action-cam en bracht die mee.
Na wat uitleg en een paar proefopnames moest het dan gebeuren.
Ik wilde het dan wel eens proberen, maar wel in alle rust. Dus niet met iemand erbij de eerste keer.
Dus geprobeerd een filmpje te maken van het uitzetten van de snijbonen langs het bonenrek.
Maar als je dan op "foto maken" klikt in plaats van op "video", komt er echt geen filmpje 😄.
Inmiddels staan de eerste twee filmpjes op mijn You Tube kanaal.
Ook met mijn telefoon heb ik een filmpje gemaakt, maar om de een of andere reden staat daar geen geluid onder. En was in dat filmpje aan het vertellen hoe ik besmet ben geraakt met het moestuinvirus en hoe mijn tuin tot stand is gekomen. Je ziet me volop praten, maar ik ben net een vis op het droge: er komt geen geluid uit 😂.
Maar nu wordt er niet alleen geblogd op de Moestuin van Anja, maar dus ook gevlogd. Al zal dat laatste nog wel wat meer oefening nodig hebben en geloof ik niet dat ik ooit een bekende You Tube-er zal worden.
De moestuin in juli
Juli is veelal een warme maand, dat betekent dat er volop kan worden geoogst. Enkele stukken grond komen hierdoor leeg te staan en zijn klaar voor de volgende teelt. Bij het kweken in een kas is het belangrijk om goed te ventileren en hoge temperaturen te voorkomen om ziektes en schimmels te vermijden.Zaaien in juli
- Je kunt nog steeds een aantal gewassen zaaien in de lege bedden in de moestuin. Denk bijvoorbeeld aan rapen, radijzen, wortelen, andijvie, pluksla, postelein, paksoi, Chinese kool, spinazie, rucola en tuinkers.
- Tussen eind juli en begin augustus kun je nog een laatste ronde klein duimpjessla zaaien.
- Dun eerder geplante zaailingen goed uit zodat ook deze gewassen goed de ruimte krijgen om te groeien.
Oogsten in juli
- Deze maand kunnen de eerste komkommers, augurken, ronde worteltjes, boontjes en doperwten geoogst en klaargemaakt worden.
- Daarnaast kun je deze maand ook weer courgette, rapen, peterselie, koolrabi, wortel, spinazie en bloemkool oogsten.
- Ook bij kleinfruit zoals zomerframbozen, aalbessen, zwarte bessen, kruisbessen, blauwe bessen en bramen kunnen de vroege rassen al geplukt worden.
- Pluk verder zoveel mogelijk zoveel mogelijk gewassen, des te meer zullen ze produceren. Als je enkele vruchten rijp laat worden, zal de plant stoppen met zaad produceren.
moestuintips juli
- Ziekten en schimmels zoals meeldauw liggen op de loer. Zorg ervoor dat je gewassen minder vatbaar zijn door ze in optimale conditie te houden.
- Iedere dag valt er nu meer uit je moestuin te oogsten. Het beste is om wat je verzamelt uit je moestuin gelijk op te eten nu het nog vers is. Zodra groenten zijn geoogst, beginnen ze in kwaliteit achteruit te gaan omdat het vocht verdampt uit de vezels.
- In volle grond is de aardappelziekte nu een voortdurende bedreiging voor aardappels en tomaten. Vooral als het een nat jaar is, dan ontkom je er niet aan dat je meerdere keren de planten moet bespuiten om de ziekte te voorkomen.
- Tomaten, komkommers, paprika’s, meloenen etc. hebben vooral water en vloeibare voeding nodig. Om plagen te voorkomen is het verstandig om biologische bestrijdings middelen te gebruiken.
- Geef bonen voldoende water bij de wortel zolang ze aan het bloeien zijn. Hiermee bevorder je ook de nieuwe bloemvorming.
