Het is warm, echt warm vandaag. Mooi weer om lekker binnen te blijven en dat doe ik dan ook. Tussen de middag ben ik een uurtje met mijn hondje naar de maas geweest. Mijn zoon en zijn hond liepen ook mee. De honden vinden het heerlijk aan het water. Mijn hondje wordt deze maand 10 jaar, die van mijn zoon is twee jaar jonger.
Ze vinden niets heerlijker dan dat je een stok of stokje in het water gooit dat zij er dan weer uit gaan halen waarbij ze meteen lekker afkoelen in het water. Die van mij durft er niet goed in, maar ze gaat er toch per ongeluk net iets verder in dan ze eigenlijk durft. Ze ziet er daarna uit als een gremlin en verliest nog dagen lang zand uit haar vacht, maar het plezier spat er letterlijk van af.
En wat doe je nog meer met deze warmte? Juist, tuinfoto's op de pc zetten vanaf de camera en de telefoon en dan ook meteen beginnen aan een nieuwe blog.
Vorige keer zaten we midden in de ijsheiligen, maar het heeft vorige week in het noorden en noord-oosten van het land nog gevroren aan de grond. In groningen was het kwik plaatselijk tot -5,6graden gezakt. Ook bij mij op de tuintafel kreeg de voorgezaaide sla een tikkie mee van de kou.
Vandaag krijgen de planten denk ik een tik van de brandende zon en de hitte. We zullen het zien, morgen wordt ook weer een zeer warme dag en mijn kweektafel staat nog bomvol. En de boontjes heb ik nog niet eens gelegd......
Normaal kan ik zeggen: "gelukkig heb ik een pompje", maar het ding is op zaterdag 16 mei stuk gegaan. Op de tuin dacht men dat de sproeiers verstopt zaten. Het is een twee-takt-benzinemotertje en ik bedacht dat mijn buurman van in de tachtig nog regelmatig oude brommertjes repareert....... dus daar bracht ik mijn kapotte pomp heen.
Hij bracht hem al snel terug met de woorden: "het is een membraampomp, die hebben geen sproeiers. Zoals ik zeg, een membraampomp, weet je wel?" Nee, is dat zo, dat wist ik niet.
Maar de buurman had m aangetrokken en zei dat hij weer liep.
Dus de andere dag zo blij als een ei met pomp terug naar de tuin. Maar daar kreeg ik de pomp niet aan de praat. Een buurman gevraagd die constateerde dat de carburateur en het aantrekmechanisme niet goed waren.
Nu heb ik hele lieve medetuinders op ons complex en een van hen, Wim kwam aangelopen met zijn kruiwagen waarop zijn pomp stond. Een dikke benzinepomp die hij aansloot op mijn sproeier. De tank vol en het gevaarte werd gestart..... Dik twee uur lang heeft deze staan draaien en was mijn tuin weer voorzien van water.
Dit is een hele klus, maar nog altijd beter dan vergif spuiten. Helaas wordt er op de tuin schuin tegenover mij niets gedaan aan de kever... en met de zachte winter die achter ons ligt, heeft deze geel-zwart-gestreepte rakker goed kunnen overleven en was al vroeg gesignaleerd.
We zitten midden tussen de aardappeltelers en zijn verplicht om de coloradokever te vernietigen, maar dan moeten we dit wel allemaal doen.
Ik ben benieuwd of ik in de aardappelen in mijn voortuin ook de kever ga zien. Tot op heden heb ik er nog geen ontdekt.
Wat ik wel ontdekte was het Lieveheersbeestje op de tuinbonen.
Die heeft een gedekte tafel want er zit veel zwarte bonenluis in mijn tuinbonen op dit moment.
Na dat weekend bracht ik mijn pomp weg voor reparatie, helaas is hij nu na veertien dagen nog steeds niet gerepareerd. Eerst was het te druk en zat er Hemelvaartsdag tussen, nu is het wachten tot de leverancier de bestelde onderdelen levert. Het is inderdaad de carburateur zeggen ze. Het aantrekkoord is opnieuw opgewikkeld en zou nu weer goed moeten werken. Ik moet dus nog even geduld hebben. Maar gelukkig zet Wim regelmatig zijn pomp bij mij neer als ik op de tuin ben en hoef ik niet met gieters te sjouwen.
Woensdag de 20ste mei heb ik de kas leeg gemaakt. De tafel met de zaailingen moest plaats maken voor de tomaten. Het rekje er uit en de reeds doorgeschoten spinazie uitgetrokken. De raapstelen heb ik nog net een derde maal kunnen snijden want ook die stonden er nog in. En radijzen, hele dikke radijzen.
De kweektafel, een oude biertafel heb ik buiten de kas gezet zodat de zaailingen weer een plekje hadden tot ze de volle grond in kunnen.
Ik heb anderhalf uur lang genoten van de waterstralen.
Ik had verder niet zo veel te doen, het onkruid groeide zelfs niet op de droge grond.
Wel zag ik dat de aardbeien begonnen te kleuren en dat beloofde veel lekkers. Een paar jaar geleden had ik op 22 mei de eerste rijpe aardbeien, maar dit jaar moest ik nog even wachten.
Het bleek een stuk knol van de maggiplant te zijn en het groen waren de bladstengels. Die waren voor mij als ik wilde.
Ja natuurlijk wilde ik dat wel. Ik had nog geen maggiplant, of lavas in mijn tuin. De bladeren van de stengels zitten ondertussen in de vriezer, de knol met een stuk wortel er aan, heb ik aan het eind van mijn paadje langs de composttonnen gezet. Ik zag gisteren dat hij goed is aangeslagen, er komen al weer nieuwe bladeren aan.
In mijn tuinhuisje had ik nog wat droge bonen hangen. Wat boterbonen "Besten van Wachs" en bruine bonen. Die heb ik maar eens gedopt nu ik toch zat te niksen en naar de sproeier zat te kijken. Ze hingen er al zo lang. Ik was bang dat de bonenkever ze zou hebben ontdekt, maar gelukkig bleek dit niet het geval en waren de boontjes nog heel mooi gaaf en kunnen deze week in potjes worden gelegd.
De dag na Hemelvaart was het een stuk frisser, mooi weer om de kas in te duiken.
Zeewierkalk, lavameel, koemestkorrel en compost werden rijkelijk over de bodem uitgestrooid en luchtig ingewerkt met de spitvork. Eigenlijk wilde ik het inharken, maar omdat de bodem in de kas zo hard en droog was vorig jaar, besloot ik toch maar de grond wat meer te keren. De compost kwam uit mijn compostton bij huis en zat vol met wormen. Die compost had ik al een paar dagen eerder in de kas gebracht, gelukkig zag ik nog steeds veel wormen toen ik de grond omzette.
De kleiduiven die kleine meid een paar jaar geleden tijdens een autocross-evenement had verzameld kwamen goed van pas om te de tomaten uit te zetten: daar waar een tomatenplant moest komen, legde ik een kleiduif neer zodat ik kon zien of de ruimte en het aantal te poten planten klopte. Zo kon ik een mooie verdeling maken, rekening houdend met de chinese kolen en de paksoi en de ijssla die nog in de kas bleven staan.
Toen heb ik er de zweetslang in gelegd die ik pas heb gekregen. Die kon ik zo mooi rond de kleiduiven draperen.
En toen moesten de kleiduiven er uit en de tomatenplanten er in nadat ik eerst langs elke kleiduif een tomatenspiraal of bamboestok had gezet.
Omdat ze zo slungelig waren geworden, heb ik de tomatenplanten liggend gepoot en meteen hun kop langs de spiralen geleid.
Het deel van de stam van de plant dat onder de grond komt, maakt vanzelf worteltjes aan. Dit komt de plant enkel ten goede, want hoe groter het wortelgestel, hoe steviger de plant gaat worden.
Hier en daar kwam nog een pluk basilicum te staan.
In totaal staan er nu 21 verschillende tomatenplanten in de kas, van elke soort eentje.
Daarna moesten de overige tomaten nog naar buiten. Ik had nog dertien stuks planten plus nog drie maal een dwarf of tiny-soort. Door hun slungelige uiterlijk zijn ook deze tomaten allemaal liggend geplaatst. Enkel de dwarfsoorten waren mooi compact en heb ik op de normale manier kunnen poten.
Die moesten in de volle grond. Vorig jaar had ik die allemaal in emmers staan, maar dit jaar heb ik geen geld voor zoveel potgrond.
Achter de kas is de grond een stuk hoger dan in de kas of dan mijn plaatsje is. De grond is hier dan ook een stuk droger en keihard. Daarnaast heb ik ook nog de vier stobben van de coniferen die ik drie jaar geleden heb verwijderd in de grond.
De meeste compost uit mijn compostton heb ik dus achter de kas aangebracht. Ook een speciekuip met champost die ik van de tuin had meegebracht heb ik hier uitgestrooid.
En weer kwamen de kleiduiven van pas om uit te meten welke afstand de planten zouden krijgen.
Aan de schutting, waar schaduwdoek op zit, heb ik rekjes bevestigd. Het zijn rekjes waar je planten tegen aan kunt laten groeien tegen de muur, hele slappe dingen, maar ze komen nu goed van pas.
Mijn oude zweetslang ook vast klaar gelegd. De kapotte stukken moesten er nog tussen uit, maar dat was van latere zorg.
Aan de plantenrekjes heb ik touwen bevestigd waarlangs de tomaten kunnen worden geleid. Langs de kas heb ik spiralen staan om de planten te ondersteunen.
Ondertussen bleef het de hele dag miezerig, te nat eigenlijk om buiten te werken, te droog om te stoppen. Later bleek dat in 24 uur tijd er nog niet eens een halve mm neerslag was gevallen.
En als ik dan klaar ben, en met een glas ranja in huis zit, zie ik dat ik nog de reizigerstomaat ben vergeten uit te zetten. Die stond ook niet in een van de kweekbakken, maar in de vensterbank.
Deze tomaat wordt "Reizigerstomaat" genoemd, omdat deze vleestomaat zo sterk is ingesnoerd, dat er verschillende partjes worden gevormd. Handig om in je knapzak mee op reis te nemen want je breekt er gewoon een stukje van af.
Een paar dagen later ontdekte ik dat de Tiny Tim achter de kas het verplaatsen niet fijn heeft gevonden en dood was.
Hier heb ik toen de reizigerstomaat gezet. Gelukkig had ik nog een spiraal om er bij te zetten.
En dan eindelijk op 28 mei kon ik de eerste aardbeien plukken.
En meteen anderhalf vergiet vol mooie grote aardbeien.
Een dezer dagen nog eens aan Frans vragen welke soort aardbei het ook weer is, want dat ben ik vergeten.
Ze zijn heerlijk zoet en heel groot. Zulke mooie aardbeien heb ik nog nooit geteeld.
Gek genoeg zit hij precies langs het aardbeienbed, gelukkig niet er in omdanks dat hier volop compost op is aangebracht in het najaar.
Bij mij mag de mol zijn gang gaan. Hij vreet naaktslakken en woelmuizen en lost zo een eventuele plaag op. Tevens maakt hij de aarde mooi los. Op de foto zie je een molshoop langs mijn aspergebed. De mol heeft de aarde over mijn loopplank geduwd.
Op dit stuk stonden vorig jaar nog aardappelen en na het rooien heb ik op dit stuk land heel veel compost uit de compostbakken uitgestrooid. Hier komen natuurlijk de wormen graag op af..... en dus ook de mol want hij lust ook graag een wormpje.
Maar en dat is het rare, hij draait om de hete brij! Meneer mol, of is het een mevrouw, draait rondjes om de burgemeester.
Precies rondom waar mijn burgemeester staat zie ik molshopen komen.
Geeft niet want de grond wordt zo lekker los, maar maakt mij nieuwsgierig.
Wordt mijn burgemeester uitgedaagd, of is het een soort van balts? Is het ware liefde tussen de mol en de wakende burgemeester? Of slechts een beginnende date?
Wie weet komt het antwoord nog, vooralsnog blijft het een raadsel en zie ik de molshopen groter en talrijker worden.
"Wie heeft er in de moestuin bloemen staan en welke?" was een vraag die voorbij kwam op facebook.
Dus maar eens even mijn camera gepakt en een rondje bloemen gedaan en geplaatst op facebook.
Nu heb ik hier al vaker foto's geplaatst van de bloemen in mijn moestuin. Maar ik kan het niet laten er weer een paar te laten zien: De bloeiende enkele pioen bij het bonenrek.
Bloeiende broccoli nadat deze was doorgeschoten. De hommeltjes en bijtjes weten deze plant goed te vinden en vliegen in grote getale af en aan. Hier zou een verkeerstoren neer gezet moeten worden om het vliegverkeer in goede banen te leiden. Gelukkig staat de burgemeester hier vlak bij en houdt ook hier een oogje in het zeil opdat er geen ongelukken gebeuren bij het aanvliegen en opstijgen.
Mijn stamroos, vol in knop en de winterharde fuchia die weer vol bloemen zit. Deze fuchia heeft reeds diverse verhuizingen meegemaakt maar wordt al maar groter en groter en groeit uit zijn "jasje".
Bij mijn toegangshek op de tuin is er een fleurig welkom.
En eenmaal binnen mijn het hekje is er nauwelijks ruimte om de tuin op te komen want de lupines versperren je als echte douane-beamten de weg: "eerst je paspoort tonen anders laten we je er niet door" lijken ze te zeggen.
Op facebook kwam ik deze prachtige foto tegen van den electriciteitsmast.
Hier in de Bommelerwaard vloog ooit een militaire helicopter tijdens een nachtelijke laagvliegoefening in een electriciteitsmast met als gevolg dat we ruim twee weken zonder electra zaten. Overal werden op cruciale punten grote aggregaten neergezet: bij de verzorgings- en verpleeghuizen, bij het gemeentehuis, het politiebureau en op nog wat punten. Verder leefden de bommelerwaarders bij kaarslicht.
Nee, dan deze foto, waarop de ooievaars in de mast vliegen.
Maar liefst 31 nesten zijn in deze mast gebouwd.
Jan Berg plaatste deze foto op internet. Prachtig he. Hier wordt ik nu blij van.
De nimfen zijn nog schadelijker dan hun ouders de coloradokever zelf. In een dag tijd kunnen ze je aardappelloof helemaal wegvreten, ze zijn onverzadigbaar. En als het loof eenmaal weg is, stopt de groei van de aardappelknollen in de grond. Je wil ze dus echt niet in de tuin.
Drie spitskolen, drie kroppen andijvie, een vergiet vol peultjes en zoals ik al zei, anderhalf vergiet vol met heerlijke aardbeien.
Omdat dit te veel is voor kleine meid en mij, maakte ik onderweg naar huis even een paar tussenstops om bij een neef en een vriendin ook wat van mijn oogst af te geven.
Zelf aten we andijviestamppot, het lievelingskostje van kleine meid.
De grote koolbladeren van de spitskolen heb ik als mulch langs de erwten gelegd.
De paprika's heb ik in emmers gezet. Ik had vorig jaar tal van emmers voor mijn tomaten en daar zaten dus al afwateringsgaten in. Ik had ze schoon weggezet en kon ze nu meteen gebruiken.
Bij elke plant heb ik een petflesje ingegraven om water te geven. Maar de eerste paar weken zal ik nog gewoon op de aarde gieten, maar als de plantjes eenmaal zijn aangeslagen, ga ik water geven via de flessen.
De komkommers kregen ook een plaatsje buiten: een paar in emmers, de rest in de halve-meterbak.
Ook hier heb ik petflessen bij gezet. Ik heb hier grote flessen gebruikt, want als de komkommerplant eenmaal vrucht draagt, is het een grote drinker, tot wel drie liter water per dag. De komkommer wortelt ondiep, dus heb ik de flessen ook niet ver in de aarde ingegraven.
Hier in de halve-meterbak, stond nog een aardbeiplant. In de achterste vakken heb ik komkommers geplant, in de voorste vakken heb ik ijssla Raptor uitgeplant. Ik was in de veronderstelling dat het andijvie was, maar het bleek ijssla. Ook lekker. Die andijvie zaai ik deze week nog wel even.
Een kijkje achter de kas waar ik mijn tomaten heb uitgezet. Achterin zie je weer een komkommer in een emmer. Er staat gaas voor de schutting waar de plant zich kan aanhechten en de hoogte in kan. Deze komkommer stond al in bloei in de huiskamer. Hopelijk zijn de bloemetjes bevrucht en kunnen we binnenkort de eerste komkommers eten.
In elke emmer heb ik behalve potgrond ook een handje koffiedrats en een handje koemestkorrel gedaan zodat de planten voldoende voeding hebben.
Volgende week krijgen ze ook nog wat zeewierkalk. Ook de paprika's krijgen nog zeewierkalk. Dit helpt neusrot tegen te gaan.
Achter de kas was de minibell-tomaat overleden, hier heb ik nu een paprikaplant gezet.
Ik heb zelf diverse soorten paprika gezaaid, maar kreeg van Wim, je weet wel, de man van die pomp, ook nog een paar paprikaplantjes. Er stond enkel rood of oranje punt op de bekertjes, dus ik heb geen idee van het ras.
Van een lieve facebookvriendin kreeg ik vorige herfst zaadjes van de "kaboutermutspaprika". Hier ben ik heel benieuwd naar. Op het labeltje staat "Kaboutermuts Lony", vernoemd naar de gulle geefster.
In de zijtuin heb ik mijn zonnebloemen uitgezet, die intussen bijna een meter hoog waren geworden. Nu staan ze langs de zijgevel van mijn huisje.
Zo kan je ook een dief stekken tot een volwaardige plant.
Ik schreef al eerder, dat ik soms erg creatief moet zijn met het uitplanten omdat ik steevast ruimte te kort kom.
Zo bezin ik me nog steeds waar ik mijn courgetteplant moet gaan zetten. Op de tuin is geen ruimte, en thuis ook niet. Ik denk dat ik hem daarom maar in mijn compostbak ga zetten. Maar dan moet ik wel opletten dat het paardenmeisje er niet per ongeluk een vrachtje paardenmest op gooit.
Achter de kas, bij de komkommeremmer, waar mijn zweetslang loopt, heb ik ijssla uitgezet. Ja ik heb heel veel ijssla, maar er zullen vast wel liefhebbers zijn voor een krop als het zover is.
In de kas heb ik tussen de tomaten en basilicum gewone sla uitgezet. Deze sla is snel klaar en staat de tomaten niet in de weg. Daarnaast nemen ze andere voeding dan de tomaten, dus gaan ze prima hand in hand.
De eerste paprikaplanten hebben al een bloemetje....
De goudsbloemen heb ik in het wortel- en uienbed gezet. De goudsbloem helpt om de uivlieg en de wortelvlieg om de tuin te leiden.
Door de droogte is het loof van de uien gaan kronkelen. Fingers crossed opdat ze niet gaan doorschieten.
Gisteren oogste ik krulsla, ijssla, andijvie, spitskool, peulen, aardbeien en de eerste frambozen.
Het is nog niet veel, maar het begin is er.
De braam staat volop in bloei, en de braamboosvruchten beginnen al te kleuren. De struik zit bomvol vruchten en staat nog steeds in bloei.
Ik vind deze vruchten zo lekker: ze zijn heerlijk zoet en net wat steviger dan een framboos.
Mijn bessen hebben het moeilijk met deze droogte. De bosbes die ik al had, leek doodgegaan afgelopen winter, maar opeens waren daar toch blaadjes aan de enkel takjes die het plantje nog had. Intussen zijn de blaadjes weg, ik denk opgevreten door een of ander beestje.
De bessen die ik in het vroege voorjaar bij moestuinweetjes heb besteld, zitten wel goed in het blad, maar ik zie nog geen bloemen of vruchtbeginsels. Maar wie weet komt dit nog en anders volgend jaar.
Ze krijgen elke keer dat ik water geef in de "frambozenhoek" een flinke plens water.
In de voortuin doen de aardappelen het goed, althans, de Charlotte doet het goed. Omdat ik geen plaats meer had op de moestuin, heb ik die in de voortuin gezet.
Van de gekregen zakken aardappel Maritieme heb ik de uitlopende kleinere piepers eveneens in de voortuin gezet. Veel later dan de Charlotte, maar hier en daar komt er een plantje boven. Maar ik denk dat het gros toch niet is aangeslagen.
Ook op de foto van een stuk aardappelbed op de moestuin zie je dat de aardappelen het wisselend doen. Links van de loopplank staat de Mona Lisa. Die deed het vorig jaar fantastisch, maar dit jaar hebben ze er geen zin in. Ze blijven in een "intelligente lockdown" onder de grond. Gelijk hebben ze, met het ruimtegebrek in mijn moestuin is hun "social distance" niet te waarborgen.
Rechts van de loopplank staat een rijtje Krone, daarnaast staat een rijtje Linda. Beide soorten kreeg ik van de buurvrouw toen ze werden weggegeven bij Lidl. Slechts een poter is niet op gekomen.
Uiterst rechts zie je nog de Eersteling. Deze vroege aardappel doet het opperbest.
"Opperbest", terwijl ik dit type, dacht ik aan de Opperdoezen, een oude aardappel die bij ons in de omgeving door een oud keuterboertje werd geteeld en die mijn vader mee kreeg als "betaling" voor een bromfietspolisje.... Ja zo ging dat vroeger als er geen geld was, dan betaalde men in natura.
En aangezien mijn vader de Opperdoezen zo lekker vond, waren er in ieder geval twee mensen blij.
De peultjes doen het prima.
"Mam", zei mijn zoon vanmiddag toen we met onze honden mijn tuinpad afliepen richting de maas, "ik ruik al een paar dagen de geur van die ouderwetse roze bubblegum-kauwgom. Ik weet nog steeds niet waar het vandaan komt".
Maar ik weet het wel, het is de jasmijnstruik aan het eind van mijn tuinpad die nu heerlijk geurend in bloei staat.
Een feestje voor de postbode, want mijn brievenbus staat midden in deze struik.
Het is altijd feest in "de moestuin van Anja".
En dan is het vandaag dus al weer juni: het gaat snel. We komen in deze periode tijd te kort. Er moet volop worden gewied, gezaaid, geplant, gediefd, geoogst.
Wat gaan we in juni doen in de moestuin?
In juni kan het in eens erg warm zijn. Water geven wordt
dan een nieuwe prioriteit. Zorgen dat er genoeg te drinken valt is van
levensbelang. Zeker voor zaailingen die zich net gaan ontwikkelen en voor
pas verplante gewassen. Het is dus de moeite waard om tijd te besteden om het
water terecht te laten komen bij de gewassen die het meest nodig hebben.
Planten in juni
In juni zijn de omstandigheden optimaal. De warme temperaturen en de vochtige grond geven een uitstekende groei. Later in de zomer zijn de omstandigheden minder gunstig. Zorg dus dat al je gewassen halverwege juni geplant en aan het groeien zijn. Gewassen zoals tomaten, paprika’s, aubergines en komkommers kun je in juni perfect planten.Zaaien in juni
Nu kun je gewassen zaaien die snel doorschieten als ze koude of korte dagen beleven. Dat geldt onder andere voor witlof, andijvie en Chinese kool.Oogsten in juni
- In de loop van de maand juni komen er wat stukjes grond in de moestuin vrij. Spinazie, peulerwten, slasoorten, vroege aardappelen, lenteuitjes en jonge worteltjes maken in deze maand soms als plaats voor een volgend gewas.
- Juni is eigenlijk nog te vroeg om de kaart van de echte najaarsgroenten en nateelten al te trekken. Er zijn immers nog heel wat hoofdteelten die je nog kunt opstarten.
- De eerste zomerworteltjes, rode bietjes en tuinbonen zijn aan het begin van de zomeroogst klaar. Aangezien de versheid verminderd als ze ouder worden, kun je ze het beste zo snel mogelijk oogsten. Dat maakt ook ruimte vrij voor latere gewassen.
- Als het goed is hangen er nu felrode aardbeitjes aan jouw aardbeienplantje! Oogst ze snel, voordat iemand anders ze heeft opgegeten, want ze zijn heerlijk!
moestuintips juni
- Doe rustig aan met meststoffen. Teveel mest toedienen kan leiden tot grote problemen voor het milieu. Stikstof is erg goed in water oplosbaar en spoelt gemakkelijk via grondwater naar de rivieren, waar het snelle groei van algen veroorzaakt. Dit alles verstoort het evenwicht in het rivierleven. Gebruik daarom dus alleen meststoffen als ze nodig zijn, geef ze op het juiste moment water en houd je aan de aanbevolen hoeveelheden.
- Insectenplagen beginnen in de zomer schadelijk te worden. Rode spintmijten houden van hete, droge omstandigheden en zorgen voor bladverlies bij sperziebonen, pronkbonen en kasgewassen.
- Valse meeldauw kan in de drogere perioden gevaarlijk zijn voor courgettes, komkommers, erwten, pompoenen en koolrapen. Vochtig blijvende grond kan de schade beperken, geef daarom zorgvuldig water.
Kleiduiven om de plantafstand te bepalen.
Lange slungels van tomaten.
Een arm vol lavas van buurman Alwin. De bladeren zitten intussen in de diepvries.
En tot slot:
Een van de spreukentegeltjes in mijn tuinhuisje. Ik heb hier niets aan toe te voegen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten